Resultaten van stamcelonderzoek kunnen dierproeven aan banden leggen

Berichten dat wetenschappers in Duitsland met stamcellen het eerste haarzakje ooit hebben laten groeien, is niet alleen positief Nieuws Vandaag voor mensen met haaruitval; er kunnen ook gunstige implicaties zijn voor dieren in laboratoriumexperimenten.

Gefabriceerd met behulp van stamcellen, de haarzakjes verwekt door

bio-ingenieurs aan de Technische Universiteit van Berlijn is dunner dan een typische hoofdhuidfollikel, maar het zal in de toekomst haarimplantaten mogelijk maken en een einde maken aan miljoenen dierproeven in de komende jaren, merkt een artikel in de Duitse krant Die Welt op.

Bedacht door bio-ingenieur en arts, Roland Lauster en zijn staf, kan de haarfollikel worden gemanipuleerd om de problemen achter haarverlies bloot te leggen, en klinische studies kunnen het praktischer vinden voor implantaten dan voor haartransplantaties. “De voorbereidingen hiervoor zijn al in gang gezet. ‘, zei Lauster tegen Die Welt.

Verdere toepassingen van deze bevindingen zijn onder meer toekomstig onderzoek naar de manier waarop haar groeit, is samengesteld en gepigmenteerd, evenals de gevolgen van giftige chemicaliën op haarzakjes.

Het zijn niet alleen mensen met haaruitval die reden hebben om zich te verheugen; het is waarschijnlijk ook heel goed nieuws voor de dieren. Miljoenen dieren – nu meer dan ooit tevoren – zijn nog steeds het voorwerp van cosmetische testen.

De ontwikkeling van nieuwe chemicaliën is enorm toegenomen, en dat geldt ook voor het aantal dierproeven voor de goedkeuring hiervan, “zei Lauster. Als huid- en haarzakjes in een laboratorium worden vervaardigd, kan de noodzaak voor experimenten op dieren worden geëlimineerd.

Dit zou het topje van een ijsberg kunnen zijn, omdat door wetenschappers gecreëerde haarzakjes kunnen leiden tot de creatie van andere synthetische organen, waardoor het aantal dieren dat nodig is voor testen nog verder afneemt.

De professor is van plan een testsysteem voor haarzakjes uit te vinden en vervolgens een kleine lever, nier en beenmerg te ontwerpen om een biochip met meerdere organen te vormen waarop farmaceutische en cosmetische verbindingen kunnen worden geanalyseerd.

Hoewel de constructie van organen op menselijk lichaam nog niet succesvol is geweest, legt Lauster uit, zijn kleinschalige organen dat wel geweest.

Hij voorspelt dat honderden van deze biochips kunnen worden gebruikt om “snel en veilig” de vertakkingen van talloze giftige stoffen te bepalen. En er zouden geen dieren worden geschaad.